Ayo Aruba


We zijn na New York nog een kleine week terug op Aruba. Een week van heel veel geregel. Maar we krijgen het voor elkaar 9 instanties op 1 dag te bezoeken en alles verloopt soepel. Tussendoor verpatsen we onze laatste meubels. De nieuwe huurders nemen last minute het besluit onze eendjes en kippen niet over te nemen. Dit betekent dat we snel een ander onderkomen voor ze moeten vinden. De altijd loslopende kippen krijg ik gelukkig in de ren gevangen en ze verhuizen naar een prachtige plek bij een bejaardentehuis. De eenden krijgen ook een ander huis. We moeten ze stuk voor stuk vangen en opnieuw kortwieken. Veel paniek en nadat ze allemaal rustig in een zak zitten en wegrijden val ik in 100 stukkies uit elkaar. Het huis is leeg en zonder de dieren is de ziel er ook uit.

Dan volgt weer nog meer een laatste van alles.
De laatste keer Andicuri.





Voor Dirk zijn laatste keer yoga op z'n stek in de heuvels.



Het waren twee intense jaren. Veel gezien, veel gedaan.
We hebben ons allebei enorm ontwikkeld in de yoga en vooral met onze plannen omtrent het houden van dieren en alles wat daarbij komt kijken hebben we grote stappen gemaakt.

Het was niet alleen maar rozengeur en zonneschijn. We hebben onszelf en onze medemensch ook weer beter leren kennen.
Een paar jaar op een totaal andere plek wonen en weer terugkeren is heftig. Je wint heel veel ervaringen maar een stukje van jezelf blijft ook daar achter.

We hadden we het voor geen goud willen missen.


Inmiddels zijn we alweer een maand thuis. Alsof er niets veranderd is! Er zijn alweer enorm veel nieuwe ideeën met onze Duitse droomplek en daar gaat ons blog dan ook gewoon weer verder. 



Juli 2015 New York

Onze vakantie was al lang voordat we wisten dat we terug zouden gaan naar Nederland gepland. Er komt een een hele lieve Engelse mevrouw (via trustedhousesitters weer) op ons huis, de tuin en de eendjes passen. En wij vliegen voor een maand naar New York!
Ons appartement/kamer ligt in Brooklyn, redelijk in de buurt van een metro en van daaruit bezoeken we de stad. Het is hartje zomer, prachtig weer, Arubaans warms zelfs af en toe.
Eerst het Museum of Natural History, zo groooooot. Natuurlijk Central Park, de Brooklyn Bridge. Het gratis tochtje met de Staten Island ferry. Vooral in de buurt van Times Square is het een toeristen gekkenhuis.





Omdat we veel tijd hebben beginnen we de dag vaak met yoga in Prospectpark waar we in de buurt wonen. Over ons heen komt elke 2 minuten een vliegtuig overgevlogen, maar het park is een oase van rust.


We bezoeken het Metropolitan museum of Art, zoveel prachtige kunst en je komt er afgepeigerd weer uit. Het Guggenheim viel qua kunst heel erg tegen. Wollige prietpraat naast hedendaagse knutselkunst en busladingen toeristen die alleen maar selfies met het gebouw willen maken.

De zweterige uurtjes in de ondergrondse


Door mijn interesse in Yin-Yoga was ik gestuit op een korte Yin opleiding in New York precies wanneer wij er waren. Geweldig om weer even student te zijn en een mooie opmaat naar meer yoga-studies.


Na de opleiding krijg ik helaas een flinke griep die mij 5 dagen aan bed kluistert. Dirk verkent de stad alleen en krijgt het New Yorkse mooi in beeld in het volgende filmpje. De babbelende vrouw in de achtergrond laat goed het "like" virus horen. "I was like yeah whatever, like I don't know, like..." enz. Bizar. Samen met het het feit dat je niet hip bent zonder VEEL haar onder je kin waren dat toch wel hele specifieke New Yorkse kenmerken. Ik had meer dikke mensen verwacht ook, maar New Yorkers lopen zich helemaal te pletter door hun stad bij gebrek aan auto's en op iedere hoek is wel een biologische winkel te vinden.

Dirk bezoekt ook nog enkele huiskamerconcerten van experimentele (piano)muziek. Een groep liefhebbers met een muziekvoorkeur die echt alleen in enorme steden tot bloei komt en hun concerten aankondigen met "too small to fail".

Absoluut indrukwekkend zijn de memorials van de twin towers (niet op de foto, moet je gewoon zelf gaan zien). Als je het hebt over een echte monumentale ervaring, dit is er een (zeker als je zo slecht voorbereid en blanco rondbanjerd als wij haha).


Omdat deze stad verkennen hard werken is, pakken we elk parkje mee dat we tegenkomen en komen we vaak terug bij het Ijslaboratorium waar o.a. lavendel en salmiak ijs verkocht wordt (wow).
Central Park Lake
Wat een schitterende stad. We hebben ons geen seconde onveilig gevoeld, ook niet midden in de nacht nadat we thuiskwamen van een concert van Todd Terje waarin onderstaand nummer ook gespeeld werd.
Bij dit nummer zit ik iedere keer weer in onze Ford Ranger, zoevend over het warme asfalt, zonnebril op, warme wind door de haren (in mijn geval), richting het strand, zo vrij als zwerm spreeuwen.
https://www.youtube.com/watch?v=ebjXsc0UjdQ


Juni 2015


Dankzij het bezoek crossen we nog een keer dwars door Arikok en langs de noordkust. Bezoeken we de grotten, de golven. De laatste zonsopgang op de Hooiberg. We gaan naar de vlindertuin en alle vogelspots af waar we onder andere eindelijk goed de rode kolibri (Blenchi Dornasol) kunnen fotograferen. Als je het beestje van de verkeerde kant bekijkt is hij gewoon donkerbruin met een roestrode staart. Maar wanneer het kopje in de zon komt, komen de weerschijnveertjes tot leven. Kleine vliegende diamantjes zijn het. Zelden zoiets moois gezien.



Ook de groene laat zich van zijn schitterendste kant zien, maar wordt toch weggejaagd door zijn iets grotere rode concurrent.



We bewandelen nog 2 rooien en picknicken achterin de auto en aanschouwen de saaiste zonsondergang everrrr.


Tussen het geregel door (ook remigreren is een flinke klus) zoeken we nog zoveel mogelijk de golven op.


De laatste boa velletjes hebben lang genoeg in de aluin gestaan en zijn klaar om geplakt te worden. Het resultaat is prachtig!

Op het nippertje is er de mogelijkheid om af te rijden voor mijn motor- en vrachtwagen-examen. Je moet eerst mondeling theorie doen in 3 onderdelen: verkeersborden, tafel (een maquette met verkeerssituaties) en theorievragen over de motor en vrachtwagen. Hierin mag je zo goed als geen fouten maken, dus het was nog spannend. Dit lukte allemaal en daarna is het gelijk afrijden in de straat naast het politiebureau. Met de motor maakte ik nog kleine foutjes, maar de vrachtwagen ging waanzinnig lekker. Daarna nog even wachten en toen was ik geslaagd!
Ik zal overigens niet echt direct op een motor springen in Nederland zonder wat bij te lessen. 


Wat we natuurlijk enorm zullen missen zijn de fijne ochtenden en avonden, wanneer de temperatuur nog niet op hol slaat.