december 2014

De eendjes groeiden als kool en ze gingen dan ook met de dag meer stront produceren. Dit betekende dat ze niet door de tuin konden blijven rennen en dus kwam er het idee in de kippenren een nieuw hok van pallets te bouwen. Terwijl we al pallets aan het versjouwen waren raakten de kippen in paniek en vlogen er 2 weg. Na wat berusting kwam ik op het idee de kippen dan maar helemaal uit hun hok te verjagen, hun 2 kuikentjes waren al groot (en zo happy waren ze toch niet binnen hun omheining).Twee dagen en nachten waren ze totaal van de kaart en toen zijn ze 's nachts in de andere grote ren bij de rest van de eenden gaan zitten en overdag lekker overal gaan rondscharrelen.

Zo waren er in december de verkoopavonden met de Artisans. Veel leuke gesprekken gehad en zelfs een interviewtje met de Arubaanse televisie.
En natuurlijk wat stenen en zelfs een reserveringverkoop van het Shoco-schilderij wat natuurlijk een fantastisch compliment is.
Op de foto hiernaast legt een mevrouw uit welke ze de leukste vindt.

Een van de vele tempeltjes

Het vrijwilligerswerken in Costa Rica was ons wel bevallen en zo heb ik iets in Colombia gezocht, ook omdat dit in minder dan 2 uur is aan te vliegen. We zouden eerst naar een (eetbare)bloemenkwekerij gaan, maar dat ging niet door. Toen konden we bij een andere plek terecht, een 'Eco Yoga Village'. Vooral ook omdat er elke dag yoga gegeven werd sprak het ons erg aan.
We verbleven 1 nacht in Bogota en namen de bus naar Varsana. Het eerste uur rijden door de buitenwijken van Bogota was een cultuurshock; verschrikkelijk middeleeuws. De stad bevat 8/9 miljoen mensen en velen daarvan zijn armer dan arm. Mensen met kleine handeltjes met fruit, frisdrank, noten, petten, zonnebrillen zijn het meest voorkomend. Je vraagt je af hoe ze kunnen bestaan en wat een zwaar leven ze moeten hebben, elke dag in de dieselstank je zooi verkopen.

De eetruimte

Bij aankomst bleek het Eco dorp een Hare Krishna gemeenschap te zijn. Ze zagen, denk ik, gelijk aan onze blije atheïstische hoofden dat we geen zielsverwanten waren, maar we werden hartelijk ontvangen. Voor een kleine vergoeding krijgen we 3 veganistische maaltijden per dag en een eigen kamer. Ze bracht ons naar een slaapruimte met 9 stapelbedden die naar schimmel stonk. We keken elkaar aan. Ook echtparen moeten blijkbaar van Hare Krishna gescheiden liggen. Okee wacht! Ze had wel iets beters voor ons! Een volledig huisje met 3 kamers vol stapelbedden. De voorste kamer stonk het minst naar schimmel en was het warmst.

De yoga-ruimte

Het werk bestond uit 4u per dag onkruid wieden of fruit oogsten in hun werkelijk schitterende moestuin. Fruit, groentes, kruiden, alles verbouwen ze zelf.

Het weer was heerlijk, 's ochtends een fijne lentezon en 's middags wat bewolking of ook zon. 's Nachts wat koeler, rond de 8 graden, maar het was fijn weer eens wat kleren aan te hebben.

Onze eerste encounter met een bloedzuiger

Prachtige bloementuinen

We hadden al gemerkt dat de afwas wat onhygiënisch gedaan werd. De metalen borden en kopjes werden door 3 bakken koud water gehaald en met antieke schuursponjes en een likje antibacteriële zeep schoongeveegd. Na een dag of 3 werd ik ziek. 2 nare dagen verder kon ik weer aan de slag. Meerdere mensen bleken ziek te zijn geweest, in totaal 6 mensen, allemaal voedselvergiftiging. Omdat de bedden ook bijzonder slecht lagen hebben we besloten om eerder naar Bogota terug te gaan. Jammer, want het was een mooie plek en we hebben er leuke mensen ontmoet.

Raar beest...

In Bogota hebben we fijn rondgewandeld. Maar vanwege de enorme afstanden ook veel met de gele taxi's gedaan die erg betaalbaar zijn voor Europeanen. Net als de restaurants waar we geweldig uit eten zijn gegaan.
Op de foto rechts zie je bovenin  een klooster bovenop de Monserrate, een van de bergen langs Bogota. We namen om 6:30u het treintje naar boven, dan zal het wel rustig zijn dachten we, maar op zondagochtend gaat natuurlijk half Bogota op bedevaartstocht naar boven.

Boven kregen we een schitterend uitzicht over de miljoenenstad, gesticht in 1538, toen bestaande uit 12 boerderijen...

De stad zelf ligt op 2600m hoogte en het klooster op 3152m hoogte.
We hebben met wandelen dan ook vaak last gehad van de ijle lucht.

Tijdens een tweede wandeling een andere berg op viel het op hoe bij windstil weer de uitlaatgassen boven de stad blijven hangen. Bovenop viel alle drukte en lawaai weg en zagen we nog een prachtige knalrood met zwarte vogel.


31 december vlogen we weer terug en om 17:30 sloten we onze eendjes weer in de armen. Bij Flippie kwamen er vochtbelletjes uit d'r ogen, ik geloof werkelijk dat ze huilde.
We zijn om 0:00 nog even uit bed gekomen om het eiland weer te horen ontploffen. Gelukkig 2015!!