Na Bonaire reizen we in een keer door naar Costa Rica. Dat betekent vier keer opstijgen en landen. (Bonaire-Curacao-Aruba-Panama-Costa Rica). Omdat we helemaal stuk zijn als we aankomen blijven we een nacht in San José. Niet echt een uitnodigende stad, alles is tot de laatste centimeter achter tralies verstopt. De dag erna gaan we met de bus naar Puntarenas, van waar we de veerboot nemen naar het linker uitsteeksel van Costa Rica. Hierna nog een half uur door elkaar gehusseld in een bus en dan worden we in Tambor opgehaald door Steve.
Steve woont op een heuvelrug met aan weerszijden diepe dalen met uitzicht op groene heuvels. Langzaam beginnen onze ogen te wennen aan al het groen in Costa Rica. Zoveel prachtige bossen, bloemen, vogels en enorme vlinders.
Via een website hebben we ons aangemeld als vrijwilliger op zijn boerderij. We hadden meerdere medevrijwilligers verwacht, maar we blijken de enige te zijn.
Steve probeert sinds 8 jaar een zelfvoorzienend bedrijf neer te zetten door middel van het verkopen van zijn eigen producten. Zijn vele plannen zijn geweldig maar de locatie en het kleine afzetgebied maken het hem moeilijk. Hij heeft wel wat vaste klanten maar klaagt aan de lopende band dat alles hem tegenzit. Hij verbouwt koffie, gember, kurkuma, citroengras, peper, spinazie en heeft enorm veel fruitbomen met tropische vruchten. Daarnaast heeft hij wat varkens, eenden, kippen en een tilapiavijver (aquaponics, een systeem waarin het water van de vissen naar een groentekas gepompt wordt, daar filteren de planten het water en wordt het weer teruggepompt).
Dit alles is nogal veel om te onderhouden voor 1 man en we zien hem ten onder gaan aan goede ideeën en halve uitvoeringen. Maar goed, fris en monter beginnen we aan wat klussen. Dirk mag een groentebed uitgraven, wat in de zon wel zwaar is. Zelf komen we met het idee een trap te maken op een steil stuk en het verwerken van de vele enorme mango's tot jam en chutney. Daar staat Steve allemaal erg voor open.
In ruil voor dit werk mogen we gratis overnachten en krijgen we prima te eten.
Hij wil graag hout onderin zijn groentebedden, zodat het vocht en de voedingstoffen goed bij de plantjes blijven. Leek ons een geweldig idee, maar een beetje over de top met deze enorme stukken palmboom erin.
 |
| De trap bijna af |
Tijdens het werk worden we bekeken en toegebruld door een grote groep brulapen die elke dag het fruit uit de bomen komen eten.
 |
| Machete mee. |
 |
| Roodoogboomkikker met maf kikkerdril |
Na het werk gaan we meestal wandelen en foto's maken. Wat niet makkelijk is in het donkere bos.
 |
| De eekhoornkoekkoek |
In het weekend gaan we naar een stadje aan de zee. We missen de bus en worden meegenomen door een heel gammel karretje dat nog best hard kan rijden. Gedropt in een gehucht met nog veel wachttijd maak ik een liftbordje en weer worden we door lokalen meegenomen. Met handen en voeten maken ze duidelijk wel naar het stadje te gaan maar eerst even ergens anders heen moeten. Tja weinig keus. Ze rijden wat weides in, hek door, nog twee hekken en na wat toeteren volgen ons 50 koeien naar een andere weide waar ze zout krijgen. Dan zien ze in een andere wei een pasgeboren kalf met onwennige moeder. De man pakt z'n lasso en na flink wat gooien bindt hij moeder en kind aan elkaar vast zodat het kind wel moet drinken.
Hierna rijden we door naar het stadje, wat gewoon een nephippiekolonie blijkt te zijn.
Deze is weer voor Tjeerd. Ook hier zijn de dieren GROOT.
Zoals deze spin van 10cm die ineens in de keuken zat. Klik op de foto om het grote boze oog beter te zien.
Verder viel het dierenongemak reuze mee. Geen muggen, geen slangen, en maar 1 kakkerlak gezien.
 |
| 9 langneusvleermuizen |
Na een kleine 2 weken waren de meeste projecten afgerond en zijn we nog 5 dagen naar San José gegaan. Hier konden we terecht in een kamer bij een yogaruimte.
 |
| Blauwe suikervogel (niet mijn foto) |
Nog even de tourist uitgehangen in musea en een canope tochtje. (Met een bootje varen, krokodil ontwijken en daarna in bomen klimmen en met een tuigje van boom naar boom sjoeven.) Nog een prachtig knalblauw vogeltje gezien.
Hierna weer met het busje naar San José met uitzicht op een écht regenoerwoud, wat toch wel andere koek is dan waar wij geweest zijn.
Oja, Costa Ricanen kunnen niet autorijden maar denken daar zelf heel anders over.
 |
| Mogen we weer doorvaren? |
Weer thuihuihuis! Zo fijn, je eigen schone keuken, toilet en douche. Aruba ziet er zeer welvarend en veilig uit in vergelijking van Costa Rica. :-)
Onze huisoppassers hebben het enorm naar hun zin gehad en vliegen net weg als wij landen. Maar we krijgen een warm onthaal van onze eenden. Het (enorm gegroeide) mannetje laat zich zelfs aaien!
We begonnen de hoop op een succesvol broedsel al te verliezen tot op een ochtend het ene na het andere kuikentje tevoorschijn kwam. Moeder zat heel beschermend bovenop ze, maar af en toe konden we de nieuwkomers bekijken.
